Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego taka jak do zasiłku

Pracownik był na zwolnieniu lekarskim od 20 do 30 grudnia 2020 r. Zasiłek chorobowy płacił mu wówczas ZUS. Teraz od 15 do 23 lutego 2021 r. pracownik znowu przebywał na zwolnieniu lekarskim. Czy obliczając mu obecnie wynagrodzenie chorobowe, powinnam ustalić nową podstawę, czy przyjąć taką, jak wykazywałam w zaświadczeniu Z-3 w grudniu 2020 r. przekazywanym do ZUS?

Za pierwsze w roku kalendarzowym dni niezdolności do pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego. Dokładniej wynagrodzenie to przysługuje za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia, trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie dłużej niż odpowiednio 33 lub 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Oznacza to, że od 34. lub 15. dnia niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym pracownik otrzymuje zasiłek chorobowy. Co ważne, wynagrodzenie chorobowe oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Szczegółowo kwestie te reguluje art. 92 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320).

Aby zatem ocenić prawo i ustalić wysokość należnego pracownikowi wynagrodzenia chorobowego, trzeba sięgnąć do ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870 ze zm.), zwanej ustawą zasiłkową.

Jedna z zasad dotycząca ustalania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych zapisana została w art. 43 ustawy zasiłkowej. Stanowi ona, że podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe.

Do naliczenia zatem pracownikowi należnego mu wynagrodzenia chorobowego za okres niezdolności do pracy przypadający w lutym 2021 r. uczestniczka forum powinna przyjąć podstawę wymiaru ustaloną na potrzeby wypłaty zasiłku chorobowego należnego pracownikowi za czas niezdolności do pracy przypadający w grudniu 2020 r. Przerwa pomiędzy okresami pobierania świadczeń chorobowych była bowiem krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. Wynosiła ona jedynie jeden miesiąc kalendarzowy (styczeń 2021 r.).

Uczestniczka forum powinna jednak przy tym pamiętać, że podstawa wymiaru świadczenia chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia. Zasada ta nie dotyczy ubezpieczonych będących pracownikami, do których wynagrodzenia nie mają zastosowania przepisy ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (art. 45 ustawy zasiłkowej). Co więcej, mając na uwadze interpretację ZUS (www.zus.pl), chodzi tu o podstawę wymiaru zasiłku łącznie ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku (przykład).

Kalkulator najniższej podstawy wymiaru świadczeń chorobowych dostępny jest w serwisie kalkulatory.gofin.pl.

Przykład

Pracownik, o którym mowa w pytaniu, zatrudniony został z dniem 1 stycznia 2019 r. z wynagrodzeniem minimalnym. Do ustalenia podstawy wymiaru należnego mu zasiłku chorobowego za okres od 20 do 30 grudnia 2020 r. pracodawca w przekazywanym do ZUS formularzu Z-3 wskazał wypłacone pracownikowi wynagrodzenie (zasadnicze oraz premie) za okres od grudnia 2019 r. do listopada 2020 r. Ustalona w oparciu o wymienione kwoty wypłaconego wynagrodzenia podstawa wymiaru zasiłku chorobowego wyniosła 2.250,80 zł.

Ponieważ pracownik stał się ponownie niezdolny do pracy w lutym 2021 r., to przy ustalaniu wysokości podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego pracodawca przyjmie podstawę wymiaru ustaloną dla celów zasiłku chorobowego należnego w grudniu 2020 r. Podstawa ta okazała się jednak niższa od najniższej podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego, za okres niezdolności do pracy przypadający w 2021 r., dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 1 stycznia 2021 r. na skutek wzrostu kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę do kwoty 2.800 zł, najniższa podstawa wymiaru zasiłku chorobowego dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy wzrosła do kwoty 2.416,12 zł (2.800 zł - 2.800 zł × 13,71%). Ustaloną zatem faktyczną podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (2.250,80 zł) pracodawca z urzędu podniesie do kwoty 2.416,12 zł i od tej wartości ustali kwotę wynagrodzenia chorobowego należnego pracownikowi za okres od 15 do 23 lutego 2021 r. Wyniesie ono 579,87 zł, co wynika z następującego obliczenia:

2.416,12 zł × 80% : 30 = 64,43 zł (stawka dzienna),

64,43 zł × 9 = 579,87 zł.