Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego na kolejny okres

1) Decyzją ZUS pracownikowi przyznano świadczenie rehabilitacyjne na 3 miesiące (do 30 listopada br.) w wysokości 90% podstawy wymiaru. Stanowiła ją kwota przyjęta jako podstawa wymiaru wcześniej wypłacanego zasiłku chorobowego zwaloryzowana odpowiednim wskaźnikiem. Obecnie ZUS przedłużył wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego na kolejne 3 miesiące. Jak obliczyć jego wysokość?

Podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego na każdy kolejny okres musi być taka sama jak świadczenia wypłacanego za pierwszy okres (bezpośrednio po zasiłku chorobowym). Zmienia się tylko wysokość świadczenia z 90% do 75% tej podstawy.

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (360 dni). Może ono zostać przyznane np. od razu w maksymalnym wymiarze 12 miesięcy albo, tak jak w pytaniu, kilkukrotnie na krótsze okresy.

Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego oblicza się od kwoty stanowiącej podstawę wymiaru wcześniej wypłacanego zasiłku chorobowego. Wynosi ono co do zasady odpowiednio 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy (90 dni) oraz 75% tej podstawy za pozostały okres.

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego podlega waloryzacji wskaźnikiem obowiązującym w kwartale, w którym przypada pierwszy dzień przyznanego świadczenia, o ile wskaźnik ten jest wyższy niż 100%. Co jednak istotne, waloryzacji dokonuje się tylko raz. Oznacza to, że nie przeprowadza się jej w kolejnych kwartałach, nawet jeśli nastąpi w nich przedłużenie wypłaty świadczenia.

Podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego pracownikowi z pytania do 30 listopada br. stanowiła podstawa wymiaru wypłacanego wcześniej zasiłku chorobowego zwaloryzowana wskaźnikiem 108,1% (obowiązującym w III kwartale br.). Taką samą kwotę podstawy wymiaru pracodawca powinien przyjąć przy ustalaniu wysokości świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego pracownikowi na okres od 1 grudnia 2019 r. do 28 lutego 2020 r. Z tą jednak różnicą, że świadczenie rehabilitacyjne w tym okresie przysługuje w wysokości 75% tej podstawy.

2) Podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego obecnie jest nieznacznie wyższa od najniższej. Czy od 1 stycznia 2020 r. trzeba ją podwyższyć do najniższej obowiązującej w tym roku?

Tak. Kwota świadczeń chorobowych przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia (art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Gdy pracownik jest zatrudniony na część etatu, kwotę tę ustala się od wynagrodzenia obliczonego proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia. To oznacza, że kwota stanowiąca podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego po waloryzacji nie może być niższa od najniższej podstawy wymiaru zasiłku obowiązującej w danym roku kalendarzowym (art. 45 ust. 1 w zw. z art. 47 ustawy zasiłkowej). W 2019 r. najniższa podstawa świadczeń chorobowych dla pracownika pełnoetatowego wynosi 1.941,52 zł (2.250 zł - 308,48 zł), a w 2020 r. będzie wynosiła 2.243,54 zł (2.600 zł - 356,46 zł).

Kalkulator wysokości świadczenia
rehabilitacyjnego dostępny jest w serwisie
www.kalkulatory.gofin.pl

3) Czy po 31 grudnia 2019 r. należy podwyższyć podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego do kwoty najniższej podstawy wymiaru obowiązującej w 2020 r., jeśli już w bieżącym roku podstawa ta została odpowiednio podwyższona?

Tak. Podstawa wymiaru świadczeń chorobowych ulega odpowiedniemu podwyższeniu w każdym przypadku zmiany minimalnego wynagrodzenia za pracę. Nie ma przy tym znaczenia, że została ona podwyższona już w 2019 r. Istotne jest, że od 1 stycznia 2020 r. kwota najniższej podstawy wymiaru będzie wyższa od kwoty stanowiącej podstawę wypłacanego pracownikowi po 31 grudnia 2019 r. świadczenia rehabilitacyjnego.